Waarom is asielopvang nodig?

Het is voor veel mensen moeilijk voor te stellen: huis en haard verlaten omdat het niet meer veilig is in je eigen land en buurt. Door oorlog, door je huidskleur of door je religieuze voorkeur. Je moet abrupt je huis, werk en het schoolplein van de kinderen achterlaten op zoek naar veiligheid, rust, en een nieuw begin. Voor duizenden mensen is dat helaas geen voorstelling, maar de werkelijkheid van vandaag.

Als gemeente zien wij het als onze verantwoordelijkheid om die mensen die alles zijn kwijtgeraakt, tijdelijk onderdak te bieden. Niet omdat het moet, maar omdat wij in Molenlanden geloven in menselijkheid en in omzien naar elkaar. We willen deze opgave samen met onze inwoners en lokale organisaties aangaan. Want opvang is niet alleen een bed en een dak. Het gaat ook om een gevoel van welkom zijn, om wederzijds begrip, om samenleven. En dat kunnen we alleen gezamenlijk realiseren. Hiervoor is een participatietraject opgestart.

Maatschappelijke opgave

De Spreidingswet stelt wettelijke eisen aan de hoeveelheid vluchtelingen die een regio of gemeente opvangt. Zo zorgt de wet ervoor dat asielopvang in Nederland eerlijk wordt verdeeld. Volgens de Spreidingswet moet Molenlanden 244 asielzoekers in de gemeente opnemen en 39 alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’s). De spreidingswet heeft geen betrekking op de opvang van Oekraïense vluchtelingen. Met de 60 vluchtelingen die Molenlanden momenteel opvangt in Bleskensgraaf voldoet de gemeente niet aan de wettelijke opgave.

Ook na beëindiging van de Spreidingswet zal er nog steeds oorlog zijn en zullen er nog steeds mensen zijn die hun onveilige thuisland moeten ontvluchten. Dus ook dan zal gemeente Molenlanden de verantwoordelijkheid nemen om circa 250 vluchtelingen op te vangen in de gemeente. Het asiel- en migratievraagstuk zien we daarbij niet als een crisis, maar als maatschappelijke opgave met een structureel karakter. 

Hoe de opgave ingevuld gaat worden, leest u hier.