Column Theo Segers: Lentekriebels
Hebben jullie dat ook, juist in deze tijd de kriebels? Ik weet niet hoe het precies heet, maar ik voel het, ervaar het, bespeur het om me heen. Zouden dat lentekriebels zijn? Nee ik ga het niet hebben over de ophef in de pers over het lesprogramma ‘lentekriebels’ op veel basisscholen deze week. Dit gaat over het menselijk lichaam, seksualiteit en veel meer. Boeiend, dat zeker. Het is mooi als je daar, vooral thuis als ouders, aandacht aan besteedt en dat de school
daarbij aansluit. Overigens is het niet alleen een onderwerp voor jonge kinderen. Het is ook goed om daar met tieners, pubers, volwassenen en ouderen over te spreken.
‘Spring is in the air’ herinner ik me als een veelbezongen liedje. Daar doel ik op. De natuur ontwaakt en de bomen lopen uit. Langs de rijen knotwilgen langs de slootkant zie ik een groene waas; een eerste begin van het ontluikende blad. Het gras wordt groener (vooral bij de buren) en de natuur ontluikt. De lentekriebels hangen in de lucht. Hazen zie ik rennen, vogels zijn drukdoende en zwanen vinden elkaar. Je lijkt je ogen uit.
En dan de bollen. Als zoon van een bloembollenkweker en –exporteur geniet ik extra van de sneeuwklokjes, de blauwe druifjes en de narcissen. De tulpen kijk ik de grond uit. Verplicht moesten we als kinderen met onze vader en moeder mee naar de Keukenhof. Nee daar heb ik geen trauma van opgelopen, van dat verplichte. Onze vader leerde ons kijken, genieten en verwonderen. Prachtig die ontluikende natuur, bloemen en bloesem. Wat is de natuur mooi. Fantastisch om te zien. Na de kou, de winter, kondigt de lente zich aan. Ga kijken, geef gehoor aan de lentekriebels, pak de fi ets of de benenwagen. Laat het op je inwerken al dat moois. Wonderlijk gemaakt.