Column Theo Segers: Huiselijk geweld
Elke maandagmorgen begint mijn week met een politieoverleg. De coördinerend wijkagent meldt dan welke ernstige zaken zijn gebeurd. Gelukkig valt de mate van grote incidenten of criminaliteit in Molenlanden mee. Met recht kan ik zeggen dat we een veilige gemeente zijn. Maar toch…Elke week wordt er in dat overleg ook melding gemaakt van huiselijke geweld, ruzies achter de voordeur, die soms enorm oplopen en ernstige vormen aannemen. Geweld tegen kinderen, tussen ouders en soms specifiek tegen vrouwen: het zijn schrijnende voorbeelden die we helaas tegenkomen. Niet voor niets viel het woord ‘femicide’ afgelopen week voor het eerst in de troonrede. De Koning zei letterlijk: ‘In de begroting is geld beschikbaar voor meer opvangplekken voor vrouwen die te maken hebben met huiselijk geweld en voor de aanpak van femicide.’
Met zorg kijk ik naar wat vrouwen soms moeten doorstaan. Als man, vader, opa en buurman wil ik dat ieders vrouw, (schoon)dochter, kleindochter en buurmeisje zich veilig voelt. Of ze nu op een feestje zijn, een festival, onderweg op de fiets of wonen en/of studeren in een andere stad. Natuurlijk geldt dat ook voor hun broers en vrienden. Maar door wat ik de laatste tijd hoor en zie, denk ik nu vooral aan de vrouwen.
Geweld tegen vrouwen komt overal voor. Ook in Molenlanden, helaas. Geweld tegen vrouwen stopt niet op de grens van een dorp, stad of provincie. Je ziet het niet altijd, het is er wel degelijk.
Wat begint als een liefdevolle relatie, kan omslaan in controle, angst en geweld. Vaak is het onzichtbaar, maar de impact is groot. Als we iets zien dat niet klopt, laten we dan niet wegkijken. Als burgervader wil ik je meegeven: vang je signalen op of zit je zelf ergens mee? Hulp is altijd dichtbij. Je kunt bellen met ‘Veilig Thuis’ via 0800-2000, gratis en anoniem. Of kijk op www.isditliefde.nl, een campagne gesteund door de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Daar vind je herkenbare verhalen en informatie over wat je kunt doen.