Column Theo Segers: Zaterdagavond in Arkel
Een van de laatste zaterdagavonden in 2023 deed me denken aan een boek uit de Bob Evers-serie, geschreven door Willy van der Heide, dat ik in mijn jeugd las: ‘Pyjama-rel in Panama’. Het was zeker geen rel in Arkel, zeker niet, het was lichtjesfeest.
In de donkerste dagen van het jaar wordt Arkel omgewerkt tot Christmas
Village. Het verlichte station schittert als voorbeeld. Vele huizen en soms
hele straten zijn verlicht. Een heel feestelijk gezicht.
Mijn vrouw en ik zijn al een paar keer gevraagd als jury voor de grote
prijsuitreiking. Zo net voor Kerst rijden we wat geruisloos, onzichtbaar,
incognito door het dorp en samen met een vijftal andere juryleden bekijken
we de resultaten. En die mogen er zijn. Er wordt al stiekem gefluisterd dat in 2024 het hele dorp mee gaat doen om het mooiste verlichte dorp van Nederland te zijn. Na onze ronde steken we de koppen bij elkaar en komen we tot een finaal oordeel; de lijst van straatprijzen en individuele prijzen wordt vastgesteld.
Enkele dagen later -het was dit jaar op zaterdagavond 23 december- maken we weer een tour door de verlichte straten. De prijzen worden uitgereikt, juryleden bellen aan, maken mensen en soms straten blij. Wat ons opviel was dat rond 20.00 uur en de uren daarna veel mensen de deur openden in pyjama
of vrijetijdskleding. De Arkelaren relaxen op zaterdagavond gezellig samen op de bank. Heerlijk: Rust, reinheid en regelmaat in Arkel. Nu zijn onze observaties natuurlijk niet wetenschappelijk onderbouwd, maar opvallend was het wel. En dat de pyjama de link is met het boek is nu ook meteen duidelijk.
Het mooie en de pracht van de versierde straten zit hem niet alleen in de lichtjes en in de relaxkleding op zaterdagavond. Het gaat vooral om de mensen die ik sprak, die mij toefluisterden: ’Burgemeester onze buren spreken we niet veel, maar door het aanbrengen van versieringen hebben we meer contact.’ Kijk dat bedoel ik. Dat is de kracht van het licht. Ik hoop dat dit ook andere dorpen inspireert