Theo Segers: Toespraak Nieuwjaarsontmoeting 2024
Beste aanwezigen, inwoners van Molenlanden, ondernemers, medewerkers en relaties: welkom op deze nieuwjaarsborrel van Molenlanden. Geen Vrij-Mi-Bo dit keer, zoals vorig jaar in De Til in Giessenburg, maar een Do-Mi-Bo. Een donderdagmiddagborrel.
We zijn hier vandaag bijeen in dit prachtige Dorpshuis De Beemd om te toasten op de start van een nieuw jaar. 2024. Mooi om al die bekende gezichten te zien hier. Nog mooier om ook, voor mij, onbekende gezichten te zien. Welkom! Fijn dat u hier bent vandaag.
Wees gerust: dit wordt geen ‘wanneer-is-het-een-keer-afgelopen-ik-wil-aan-de-borrel-speech’. Ik hecht er meer waarde aan dat jullie elkaar spreken, in plaats van naar mij staan te luisteren. Vooruit, een paar minuten dan…
Deze maand mag ik alweer vier jaar burgemeester zijn van deze prachtige gemeente. Ónze prachtige gemeente, die deze week het zesde jaar van haar bestaan is ingegaan. We mogen trots zijn op de gemeente die Molenlanden vandaag de dag is. Trots op onze unieke identiteit. Iets om te koesteren. Wat mij nog altijd opvalt is de bescheidenheid van onze inwoners, van jullie. Als ik een lintje uitreik, krijg ik de vraag: ‘Waarom ik?’ We doen iets prachtigs met elkaar, maar blijven bescheiden. Bescheidenheid is wat mij betreft een heel mooie eigenschap. In Molenlanden zeggen we niet dat we iets gaan doen, we doen het gewoon.
Ik hoef niemand te vertellen dat het voor onze agrariërs, en daar hebben we er nogal wat van, een zeer spannende tijd is. Er komt nogal wat af op de boeren en hun bedrijf. Wat mij trots maakt is dat onze 352 landbouwbedrijven gezamenlijk, samen met de gemeente, een plan hebben opgesteld dat naar de provincie gaat. De rug recht houden, laten zien hoe wij dat doen in Molenlanden, samen met andere Alblasserwaardse gemeenten. Dát is de kracht van onze samenleving. Dat is waarom ik zo trots ben op Molenlanden. Ik vind het een voorrecht om hier te mogen wonen en werken.
Stikstofprobleem. Klimaatadaptatie. Armoede/bestaanszekerheid. Woningbouwopgave. Opvang van vluchtelingen. Energietransitie. Hoogspanningsmasten. Windmolens. Bodemdaling. Waterveiligheid. We staan ook in Molenlanden voor nogal wat uitdagingen. Opgaven waarvoor niet zomaar 1,2,3 oplossingen zijn. Opgaven die een uitdaging zijn én zorgen geven. Die veerkracht vragen. Er is een hoop te doen met elkaar. Het allerbelangrijkste is om juist over deze lastige thema’s in gesprek te blijven. Als gemeente moeten en willen wij dat gesprek áltijd aangaan. Ik heb begrip voor de zorgen die er zijn. Tegelijk ben ik ook trots op de veerkracht in Molenlanden.
Ik word regelmatig benaderd door inwoners die met hun handen in het haar zitten. De gemeente, ik: we kunnen een probleem niet altijd oplossen. Zo eerlijk moeten we zijn. We kunnen wél proberen om iemand op het goede spoor te zetten. Luister naar elkaar. Een taak voor onze gemeente is om de afstand tot inwoners zo klein mogelijk te houden. Pak niet de telefoon, maar ga naar iemand toe. Onderhoud écht menselijk contact. Ontmoet elkaar. Als de afstand tussen burger en overheid ergens kan worden verkleind, dan is dat op gemeentelijk niveau. Tegen u als inwoner wil ik zeggen: tik ons op de schouder als we op dit punt in gebreke blijven. Bel of mail ons.
Samenleven. Voor mij betekent dat oog hebben voor elkaar. Er zijn voor de mensen om je heen. Breng dat pannetje soep bij de buurvrouw op leeftijd. Ga eens langs voor een glaasje wijn bij de alleenstaande buurman. Stuur een kaartje naar een zieke collega. Heb op persoonlijk vlak aandacht voor elkaar. Iets kleins voor u, kan iets groots betekenen voor die ander. Wees attent op/in uw buurt. Echt, iedereen kan zo een steentje bijdragen. Niet ‘jij’ en ‘zij’, maar ‘wij’. Mijn oproep aan alle Molenlanders is dan ook: doe iets. Help jouw buurt een beetje mooier maken.
2023 was mondiaal gezien opnieuw een zéér onrustig jaar. De oorlog in Oekraïne, het geweld in Israël/Gaza. Het is intens verdrietig. Het houdt ons allemaal bezig, ook mij. Dat een conflict elders ook zijn weerslag heeft op Molenlanden vertelde ik u al tijdens de nieuwjaarsontmoeting vorig jaar in De Til in Giessenburg. Op het hoogtepunt, of liever gezegd dieptepunt, vonden meer dan 300 Oekraïense vluchtelingen in Molenlanden onderdak bij particulieren. 300! Vandaag de dag, bijna twee jaar na het uitbreken van de oorlog, krijgen nog steeds tientallen Oekraïense kinderen les op één van onze basisscholen. Weer zo’n geweldig voorbeeld van de kracht van onze samenleving. Inwoners, ondernemers, scholen, verenigingen, kerken, medewerkers van onze gemeente: hulde voor iedereen die hier een bijdrage aan levert! Jullie maken Molenlanden tot zo’n prachtige gemeente.
Laten we vandaag ook het verdriet niet vergeten waarmee sommige inwoners in 2023 zijn geconfronteerd. We krijgen vroeg of laat allemaal ons portie ellende te verwerken. Er is meer dan het leven dat we van elkaar zien op social media. Vooral ook in moeilijke tijden moeten we er zijn voor elkaar.
Verdriet en vreugde zijn twee uitersten, maar de grens tussen deze twee emoties is smal. Mijn vrouw en ik verwelkomden in oktober Youp, ons vierde kleinkind. Onze eerste kleinzoon. We vierden Sinterklaas met vier kinderen en hun partners en vier kleinkinderen. Dan ben ik ongelooflijk dankbaar.
Ik wens u en uw dierbaren een gelukkig en gezond 2024. Laten we proberen om van ons Mooi-landen een Nog-mooier-landen te maken. Nog meer samenwerken. Nog meer samenleven. Nog meer naar elkaar luisteren.
Geniet van deze samenkomst. Proost!
Dank voor uw aandacht.